Een reisje naar aftands Italië. Daar waar de tijd stil lijkt te staan,
of expres wordt teruggezet. Er is nog net geen 'boom met houten klompen'
te bespeuren. Een nogal complex gezin woont in een bouwval. Met zijn
allen maken ze een echt streekproduct. Natuurhoning. Imkerij is een
filmberoep bij uitstek (dynamisch, een vleugje gevaar, beestjes en
rook-effecten) dus dat wordt weer plakkerig genieten. De apparatuur in de
schuur mag dan vrij modern zijn, uiteindelijk lig je toch met zijn
alleen op je karretje met bijenraten, de boel lijfelijk tegen de storm
te beschermen. 'Het is zo voorbij', zegt de Klaus Kinski-intense vader.
De Duitser heeft in Italië zijn eigen 'mosquito coast' gevonden.
Misschien had de film nog een scene moeten bevatten waarin hij écht
gewelddadig wordt, maar nerveus worden de meisjes wel van hem. Vooral
zijn oudste oogappeltje heeft het meeslepend zwaar. Is ze voor of tegen
pa? Ze weet het zelf niet. En dan verschijnt er ook nog dat vreemde nieuwe
pleegkind... Verwarrend. Pa wil intussen niks met regels of toerisme te maken
hebben. 'Mijn dochters zijn vrij'. Hij krijgt de deksel op de neus, want
net als in het geweldige Reality neemt La Meraviglie een prachtige
meta-wending. RAI Uno komt naar je toe deze zomer. En ze willen de
'Etruskische cultuur' promoten. Niemand doet tv zo goed en zo absurd als
de Italianen. Magie binnen idiotie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten