'Wat is het meest
waardevolle in het leven?' 'Droefenis, want dat is alles dat ik ken.'
Slowakije anno 1970. Zolang je geen auto spot kan het met gemak 1870
zijn. De camera als tijdmachine. De microfoon als een mysterieus object.
Bejaarden zetten het ding nieuwsgierig aan hun oor. Ze horen hun oude
oor ruizen. Regisseur Hanak portretteerde de haveloze en tandeloze
plattelanders. Het communistische regime wist geen excuus verzinnen om een en ander te verbieden. De armoede straalt eigenlijk ook een verbijsterende kracht uit.
Een man die al vijfentwintig jaar op zijn knieën het werk op zijn
boerderij doet, nadat een wagen zijn benen verpletterde. 'Ze hadden een
film over me moeten maken.' Hij heeft zijn flits gekregen. De ellende
wordt weggespoeld met wijn en muziek. Pictures from the Old World is ook
musicologisch een fijn document geworden. De mannetjes zingen de longen
uit het lijf. Met een kleine zeventig minuten duurt de docu echter veel en
veel te kort. Er zijn zoveel scenes die zoveel langer hadden mogen
duren. Het mooiste moment is verrassend modern. Totale melancholie.
Ineens verlaten we het aardse, de jaren van de ruimtevaart werden zelfs
op de meest gammele hoeve met verwondering gevolgd. Je leeft met 2
kippen en een koe in een schuur, je baggert de drek. En ondertussen
droom je van Gagarin en de Amerikanen. 'Ze wilde me niet toelaten zonder
astronautenpak.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten