'Somebody gave it to me. And I passed it to you. Back in the car.'
Horror en seks zijn, naast een zeer gebruikelijke, ook een zeer
smakelijke combi, dus kom maar op met die AIDS-metaforen. It Follows
laat jongeren achtervolgen door hun uitspattingen en ze komen er
eigenlijk maar op één manier vanaf. The 'Ghivt'... (Jammer dat niemand
dat woord gebruikt.) Een tweede interessant, maar toch wat onontwikkeld
laagje vormt de suburban white fear voor donkere binnensteden. De kids is
'van jongsafaan' verteld dat ze niet 'south 8 mile' (jaja) mogen komen.
Dáár wonen de allochtonen, daar heerst het exotische virus. Zoiets. Het
blijft echter iets te onbestemd. It Follows werkt in de eerste plaats als
stilistisch genoegen. Er zijn quotes van T.S. Eliot en van Dostojevski
(voorgelezen vanaf een mobieltje in de vorm van een
Botticelli-schelpje!), en genoeg bizarre, tentatief verbonden shots.
Bovendien tinkelt de Tangerine Dream-achtige muziek zeer fijn. De plaatsen
delict zijn verder bekend uit eerdere films. Het graanveld, het zwembad (Let The Right One
In!) en lege huizen met zelfgeknutselde Dromenvangers. Het
Scoobidoo-clubje dat de 'besmetting' van hun knapste vriendinnetje
probeert 'op te lossen', vond ik wat aan de grote kant, zo zonder decimering. De
patiënt Zero is gelukkig wel Joran-achtig intens. En dit keer is een jongen eens de maagd met de ultieme vraag: 'do you feel any different?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten