dinsdag 7 juni 2016
Ex Machina
Hoe weet een schaakcomputer dat ie schaakt? En hoe test je dat dan? Ex
Machina stelt vele boeiende vragen. Aanschouw de Her van dit jaar. Wat zal
er veranderen als machines de Turing Test weten te doorstaan? Is dat
Gods definitieve einde? Rare snuiter, sowieso, God. Je zou bijna denken
dat ie spijt kreeg toen hij zijn evenbeeld op de aarde losliet. Weg was
de voorspelbare orde. En de creatie van de vrouw uit de rib kun je dan bijna
als een sekstoy-achtige bezwering zien. Mindfuck for gedoemde
mannetjes. Ex Machina is afgewogen perfectie, te beginnen bij de
expositie. Een paar flitsen zijn genoeg voor de Wonka-vibes. Een jongen
wint een loterij, en mag op bezoek bij de Wizard of Oz. De baas van Blue
Book (lees: Google) heeft een verrassing voor hem. De Beste A.I. ooit.
Na wat Chomskytalk begint het echte schaakwerk. All is full of love.
Alexandra Vikander heeft genoeg aan een kaal hoofd en Knex-heupen om de
arme nerd (en kijker) het hoofd op hol te brengen. Dat zijn godlike
powers. Alhoewel de nerd later mokt: 'Have you based her head on my
pornography profile?'. Zo zegt Ex Machina ook nog van alles over data
mining en espionage. Ik zat van de bijbel tot Blade Runner-paranoia op
het puntje van mijn stoel. Eva vindt zichzelf uit. En hoe. Ik dacht plots
aan Valerie and her Week (!) of Wonders. Feminisme en
misogynie ineen. 'Fucking unreal.'
Labels:
Alex Garland,
films uit de jaren '10
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten