Ritselingen in het maïsveld. Het meisje ontwaakt. Te oud voor een pop.
Het spichtige verhaaltje van Corn Island is van alle tijden en alle
locaties. De film boeit juist door de bijzondere locatie, vandaar die titel
ook natuurlijk. Een film uit Georgie, of misschien beter, Abchazië. In
elk geval aan de grenzen van een mysterieuze wereld. In de brede rivier
de Engoeri ontstaan moddereilandjes, die snel worden ingenomen door
keuterboertjes. Het slib is er vruchtbaar, maar de eilandje fragiel. Net als
een meisje... Een oude kerel spendeert het eerste kwart van de film aan
de voorbereidingen voor Harvest Moon. Het huisje wordt gebouwd, de grond
geploegd. Dit is zoals het al eeuwen gaat, en nog eeuwen zal gaan. In de
zomer mag het meisje mee. De nieuwe tijd arriveert gelijkertijd.
Georgische en Rusissche troepen patrouilleren. Op de oevers wordt
gejaagd. Het lijkt lange tijd een gescheiden wereld. De boer blijft ploegen,
en de filmmakers blijven zich uitleven in veel te bijbelse van
bovenaf-shots. Op de grond zaait het meisje de mais vanuit
haar rok, die ze overigens ook net iets te vaak uit moet doen... Ik
vergeet nog bijna een ander 'detail' . Er wordt in deze film nagenoeg
niet gesproken. Een ietwat flauw gimmick, maar een wijze, want de paar
gesprekjes klinken robotachtig. Pas als soldaten zingen voelt een stem
natuurlijk. Wat blijft, zijn de sproeten en de ranken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten