'You're an old man with a hat.' Noah Baumbach continueert zijn 'tribute
to Woody Allen'-toer. Ditmaal belandt hij op recenter terrein,
helaas. While Were're Young is weliswaar wat beter dan pakweg Blue
Jasmine, maar verwijdert zich er qua feel ook weer niet zó ver van. Het is
niet mijn type zwarte komedie. Teveel nare mensen die elkaar
semi-grappig gaan zitten verwijten náár te zijn. De niet geheel
bewust-kinderloze Ben Stiller en Naomi Watts komen 'bij toeval' een
stelletje twintigers tegen. Met de youngsters op stap voelt heel wat
beter dan eindeloze verhalen over ouderschap aanhoren. 'Moet je óók
doen.' Stiller leert welke hoed en bril ie moet kopen en Watts oefent
nineties hiphopmoves (ze kan het volgens mij stiekem best goed). Het
retro-huis van de jonge helden staat vol 'shit die we vroeger
weggooiden'. De invloed van de babyboom-generatie reikt zo wel bizar
ver! While We're Young wordt pas écht Baumbach-waardig met de entree van
Charles Grodin. De gevierde schoonvader is alles wat Stiller hád willen
zijn, en waar zijn nieuwbakken klierkop pupil Adam Driver rücksichtslos
naar toe werkt. 'If everyone is filming everything, what's a
documentary anymore?' Die meta over truth bevalt sinds Catfish en werkt
ook hier prima. Toch, vergeleken met Frances Ha blijft dit een
niemendalletje. 'Arthritis, arthritis!?' 'Yes. I usually just say it
once.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten