Iedere high school-film met een twist heeft mijn sympathie. Kom maar op
met die Bricks. Het 'trucje' van The Tribe bestaat eruit dat de film volledig in
gebarentaal wordt 'gesproken'. Er heerst zo twee uur lang een
onheilspellende stilte. Ondertitels zijn er ook niet, wat meteen de
vraag oproept: is sign language universeel? (Neen.) Belangrijker:
gebarentaal is natuurlijk een stuk basaler dan verbale communicatie.
Zouden de kids van The Tribe zich daarom zo rauw en simpel gedragen?
Enkel knokken en seks lijkt ze te interesseren. Wacht... Dat geldt voor
de meeste pubers. Veel tijd voor verwondering krijgen we verder niet. De
Nieuwaangekomene (uit die goeie traditie) wordt meteen ingepalmd door de
Oekraïense ringleaders. Doe je shirt maar uit... Aanvankelijk lijkt hij
wel enig plezier te vinden in de kicks. Even met je ogen knipperen (of
de vingers wapperen) en hij is de pooier van twee klasgenotes. De
treurigheid van TIR-vrachtwagens voelt in de stilte nog beklemmender. (Net als
het luide geklets tégen die billen). Toch zijn de vele seksscenes soms wat
onnozel provocerend. De arme jongen krijgt niet eens een stiffie.
Deafsploitation. Het moeizame einde vormt een soort greatest hits van
arthouse-clichés. Eerst een uiterst pijnlijke 4 months, 3 weeks, dan de
Dardennes-ironie van de techniek-lokaal episode, om met brute klappen te
eindigen. Gewaagd uit de bocht gevlogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten