Aziatische verademing. Spectaculair vuurwerk bij daglicht. Deze
politiefilm kwam als geroepen. Op een ander continent werken de genres
weer voor me. Black Coal, Thin Ice is een bad trip-achtige cop film over
persoonlijke obsessies. Zo zie ik ze het liefst. (Moet ik nog over
Memories of Murder beginnen?) In de hete zomer van 1999 komt een team
agenten een stinkend zaakje tegen. Lichaamsdelen in een koolfabriek.
Onder het genot van een meloentje (de pitten worden als kogels
uitgetuft) peinzen de collega's over de clous. Uiteindelijk belanden ze
in deze ondoorgrondelijke zaak in de hipste kapsalon van China, en wat er
dan gebeurt hakt er in. Een fraai tunnel-shot later ziet het
hoofdpersonage in de sneeuw. Weg zomer, weg zaak, weg leven. 'Wie heeft
dat paard in de gang gezet?' Het heeft niet zoveel zin om deze film
verder na te vertellen, daarvoor zijn de ontwikkelingen te
ondoorgrondelijk, en misschien zijn ze ergens wel niet zó belangrijk.
Elk shot is beter gecomponeerd dan het plot. Ik klaag niet. Black Coal
excelleert in sfeer. De warme kleuren zijn volvet prachtig, als de
Chinese soep die in de cafeetjes wordt geslurpt. En dan is er nog een
bijzonder Hollandse schaatsscene. De mogelijke dader houdt zich op het
schaatsbaantje op. Iedereen achtervolgt iedereen in een tracking shot
dat met het beste van The Deer Hunter kan wedijveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten