Anonyma

De Duitsers zijn de laatste tijd druk bezig met hun eigen lijden en goede daden in die welbekende oorlog. En dat terwijl ze blij mogen zijn dat ze nog op de kaart staan, puh! Die 'goede nazi in China'-film laat ik wel aan me voorbijgaan, maar Anonyma behandelt een stukje wereldoorlog wat je niet vaak ziet: het Berlijn net na de bevrijding, met uitzinnige zingende Sovjet-soldaten, die al snel op een plunder- en verkrachtings-spree gaan. Vreemd eigenlijk dat Maria Braun uit die film van Fassbinder daar helemaal geen last van had, die zat zeker in een andere sector met bijvoorbeeld de Amerikaanse soldaat die ze versierd. Het hoofdpersonage van Anonyma is zelf (getrouwd met een) nazi, beetje een Mabel Wisse Smit-typetje, opportunistisch oprijdend tegen de mannen met macht. Dat komt ook nu van pas want nadat het soldatenvoetvolk een paar keer over haar heen is gegaan bedenkt ze dat ze wel wat bescherming kan gebruiken en papt ze aan met een hogere pief, met wie ze ook op intellectueel niveau kan converseren. De hogere Sovjets leveren naast bescherming ook eten, wat vol vreugde wordt ontvangen door het dure Duitse appartement dat nu vol zit met 'verslagenen'. Zorgt voor wat mooie pijnlijke scènes, als je zo lang in Hitler en co hebt geloofd is het lastig om je nederlaag toe te vegen. Alles lijkt te eindigen met een even treurige als uitgelaten (dus perfecte) dansscène. Honderd minuten, het was mooi zo. Film gaat echter nog een overbodig half uur door, met nog wat meer moeizame toenadering en de wending die ook al in Die Ehe der Maria Braun zat.