woensdag 30 juni 2010
The Chaser
Matig, maar ondanks al zijn mankementen toch boeiend, spannend, vermakelijk en veelbelovend Koreaans debuut. (Voor de naam van de regisseur zet ik even een joker in) Wat blijft Se7en toch invloedrijk, en Zuid-Korea is de ideale achtergrond. Een bepaald soort gelige grauwheid, al klinkt dat als een Boekestijntje. The Chaser heeft (dus ook) wel wat van Memories of Murder. We maken kennis met een pooier, een eikel die gaandeweg de sympathie van de kijker wint, al is het maar voor zijn doorzettingsvermogen. De laatste tijd verdwijnen z'n meisjes en hij vreest dat ze worden ontvoerd en verkocht. (Klaarblijkelijk common practice) Nu is de man naast pooier, ook voormalig agent, en met de daar opgedane instincten weet hij al snel de dader voor de voeten te lopen. Nou ja, in een auto. Hij heeft 'm eigenlijk zo snel te pakken dat deze kijker zich afvraagt wat er dan in godsnaam nog moet gebeuren die volgende twee uur. Ze gaan naar het bureau, en daar begint de ellende pas. De Koreaanse politie blijkt wederom geleid door incompetente randdebielen, die bovendien een hekel hebben aan de pooier. Hij was namelijk een corrupt agent! Terwijl de gestoorde dader fluitend al zijn gruweldaden opbiecht, wíl de politie hem gewoon niet geloven en zelfs als ze dat doen blijken ze binnen twaalf uur bewijs te moeten kunnen leveren anders moeten ze hem laten gaan. Deze premisse zorgt voor tijdsspanning in het verhaal, een van de mindere, irritante aspecten. Ik bedoel, een massamoordenaar bekent en dan nog moet je je haasten om lijken te vinden. Slaat nergens op. (Het zal komisch bedoeld zijn?) De dader mag dan van alles bekennen, hij weigert zijn adres te noemen. Terwijl de politie op een dwaalspoor zit, gaat de pooier dan zelf maar daarnaar op zoek, met hulp van zijn trouwe domme assistent. Ergens halverwege worden ze opgezadeld met de dochter van een van de hoertjes, de laatst toegetakelde, die ondanks Saw-achtige vleeshaken nog in leven is. Maar goed, die dochter dus, die later om plottechnische redenen maar weer snel moet worden afgevoerd. Teveel hooi op de vork, wat ook geldt voor het eindeloos terugkerende patroon dat de pooier het weer aan de stok krijgt met de cops en dan weer uit hun greep moet ontsnappen. Ergens zelfs overdreven woest zwaaiend met een hooivork.
Labels:
films uit de jaren '00,
Hong-jin Na
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten