zondag 6 juni 2010

Human Desire

Late noir ('54) van Fritz Lang. Gebaseerd op het beroemde La Bête Humaine van Zola, waarvan ik vermoed dat een eerdere filmversie wel beter zal zijn. Lang's versie begint als een soort Best Years Our Lives, een favoriet, met de nostalgische sentimenten van het terugkeren uit een oorlog. (Die in Korea in dit geval) Glenn Ford is de soldaat, voorheen (en nu weer) treinmachinist, wat voor EO-achtige Rail Away plaatjes zorgt. Eindelijk is ie thuis, zittend naast z'n oude pijprokende makker, eveneens machinist. Bij hem logeert ie ook, waar dochterlief in de tussenliggende jaren is "opgegroeid" en nu een oogje op hem heeft. Dan switcht het verhaal (helaas) naar een collega bij de spoorwegen, Broderick Crawford, die probleempjes heeft met z'n 'dame'. (Gloria Grahame, hier helaas niet zo goed als in The Big Heat) Bij hun criminele en amoureuze probleempjes wordt vanzelfsprekend ook Ford betrokken, waaruit een redelijk cynisch verhaaltje rolt.

Geen opmerkingen: