zondag 27 juni 2010
District 9
De pers in Nederland was niet al te enthousiast en terecht, maar internationaal is deze sci-fi film juichend ontvangen. In de top 100 van IMDB en een goede rating op de meta-recensie-sites. Die zitten er toch echt allemaal naast. Het gaat al mis bij de hoofdrolspeler. Toch vrij cruciaal. De man is eerst een irritante eikel en vervolgens al snel een hysterisch irritante eikel. En hij blijft maar schreeuwen en schelden, in heel lelijk Zuid Afrikaans Engels. (Klinkt als een combi van Australisch en Indiaas Engels) Niet om aan te horen, maar het kan ook aan acteren van de man liggen. Het script begint interessant, maar wordt minuut na minuut slechter om via Robocop op een soort Transformers uit te komen. District 9 vertelt een soort alternatieve history, als in de eighties een grote UFO boven Zuid-Afrika is komen hangen. De krekel-achtige aliens worden opgevangen in slums. (Dus wink wink apartheid) Het is overigens niet duidelijk of die apartheid nu wel of niet is afgeschaft, al lopen er wel erg veel blanken rond. Zo is het hele rugby-team als slechteriken ingehuurd. Het hoofdpersonage (Wikus van de Merwe) is een sullige hoge pief, belast met het verplaatsen van de aliens naar een nieuw opvangkamp, kilometers buiten J'burg. Terwijl hij eviction notices uitdeelt krijgt hij een mysterieuze vloeistof over zich heen, die 'm half in een alien doet veranderen. Nuttig, want nu is hij de enige die het wapentuig van de krekels kan bedienen. Wetenschappers willen hem al ontleden voor testen, maar hij ontsnapt op onnavolgbare wijze en verstopt zich in de alien-slums. Daar ontdekt hij dat een superslimme alien, die met vloeistof aan een terugkeer naar huis werkt. Het is een beetje lastig uit te leggen zonder de hele film na te vertellen, maar tegen het einde zakt de film definitief door het ijs als Wikus de alien, aan wie hij in feite zijn hele toekomst heeft uitgeleverd, plotseling neerslaat en zodoende zelf de martelaar kan spelen voor de redding van de aliens, in plaats van omgekeerd. Echt gênant.
Labels:
films uit de jaren '00,
Neill Blomkamp
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten