donderdag 10 juni 2010
Birdwatchers
En toen spraken de inheemse indianen uit Brazilie ineens Italiaans! Dacht nog even dat het zo hoorde, een film tenslotte gefinancierd met Italiaans geld en van de hand van een half-Italiaanse regisseur, maar helaas, toch een nasynchronisatie. En geen zin meer om iets anders te gaan kijken. Dit terzijde. Birdwatchers heeft een erg komisch begin en een "mooi" bitter einde. Ook vóór de mededelingen in de aftitelingen is het al duidelijk een kwade film met een boodschap. De genocide op de indianen moet gestopt worden. Aboriginals wereldwijd zitten dan ook in een lastige situatie, klem tussen oude gebruiken en de moderne wereld waarin ze vaak geëxploiteerd worden. Hier worden de indianen na gedaan werk op de plantage letterlijk tussen het vee in vrachtwagens naar huis vervoerd. Het kabbelende Birdwatchers schetst ‘t dagelijks leven van een groepje indianen, onder leiding van een koppige baas. Ze vertrekken van hun eigen land en gaan ergens anders wonen, te weten op het land van een rijke boer, in de hoop op beter. Die vindt ‘t maar niks en zet er een man in een caravan naast die ze in de gaten moet houden. De jonge indianen gaan op jacht, wat niet moeilijk is want de boer heeft runderen, dus ze knallen er een neer met pijl en boog. Een jong indiaantje krijgt wat met de rondborstige dochter van de landeigenaar. Een andere indiaan heeft minder geluk in de liefde en hangt zichzelf op en de oude baas zet ‘t maar weer op het drinken. Bittere ellende, die mij persoonlijk pas helemaal aan het end aangreep.
Labels:
films uit de jaren '00,
Marco Bechis
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Beste Ludo,
wij hebben toch een iets andere kijk op de huidige situatie van de Guarani. Dit is ons verhaal:
In Brazilië leven vandaag de dag 46.000 Guarani. Dat betekent dat zij de meest talrijke inheemse bevolkingsgroep van Brazilië zijn. Hun leefgebied bestond ooit uit 350.000 vierkante kilometer aan bossen en vlaktes, maar anno 2010 heeft ontbossing het ooit zo vruchtbare leefgebied van de Guarani veranderd in een onafzienbaar netwerk van veehouderijen en van suikerrietplantages, die de Braziliaanse biobrandstofmarkt moeten voorzien. De Guarani zijn veroordeeld tot kleine stukjes land die omringd worden door deze grote veehouderijen en immense suikerriet- en sojaplantages.
Zolang het hen heugt zijn de Guarani op zoek. Ze zijn op zoek naar een plek die hen door hun voorouders is geopenbaard, waar mensen vrij van pijn en lijden leven, een plek die zij ‘het land zonder kwaad’ noemen.
In de loop van honderden jaren hebben de Guarani enorme afstanden afgelegd, op zoek naar het land zonder kwaad. Al in de zestiende eeuw schreef een schrijver over de Guarani’s ‘onophoudelijke dorst naar nieuwe gebieden, waar zij onsterfelijkheid en eeuwig welbehagen denken te vinden.’
Veel Guarani zijn kleine reservaten ingedreven, die altijd overvol zijn. In het Dourados reservaat bijvoorbeeld leven 12.000 Guarani op weinig meer dan 3000 hectare. De grootschalige ontbossing betekent dat jacht en visserij niet langer mogelijk zijn en er is nauwelijks genoeg land om gewassen te verbouwen. Ondervoeding is een ernstig probleem.
In 2006 was 90% van de Guarani Kaiowá afhankelijk van proteïne- en groenteloze voedselpakketten van de staat. Het is een vernederende situatie voor de Guarani, die eens zelfvoorzienend waren in het verzorgen van een gezond dieet, om zo afhankelijk te zijn van de staat. De slechte voeding lijdt tot een gebrek aan de nodige voedingstoffen. Deze ondervoeding wordt nog versterkt door de pesticiden die gebruikt worden op de sojaplantages en die volgens Dr. João Paulo Botelho Vieira Filho van de Universiteit van São Paulo hoogstwaarschijnlijk de grond, het water en het voedsel van de Guarani vergiftigen.
De reactie van dit intens spiritueel volk hierop is een zelfmoordepidemie dat van unieke proporties is voor Zuid-Amerika. Sinds 1986 hebben 517 Guarani zelfmoord gepleegd, de jongste was net negen geworden.
Over de huidige situatie van de Guarani werd in 2008 een film gemaakt, genaamd ‘Birdwatchers’. Deze film werd op het filmfestival van Venetië in 2008 genomineerd voor de Gouden Leeuw.
Voor meer achtergrond informatie over de Guarani kun je terecht op de site van Survival International. Survival International is een organisatie die opkomt voor inheemse bevolkingsgroepen over de hele wereld. De organisatie is gebaseerd op een rechtstreeks en persoonlijk contact met vele honderden inheemse gemeenschappen en lokale organisaties. Ze spitst de aandacht toe op gemeenschappen die het meest kwetsbaar zijn en die het meest te verliezen hebben.
Survival helpt inheemse bevolkingsgroepen overal ter wereld om hun bestaan te verdedigen, hun land te beschermen en om zelf hun toekomst te bepalen.
Achtergrondinformatie over de Guarani en tips om zelf in actie te komen voor de Guarani, vind je op:
http://www.survivalinternational.nl/stammen/guarani
Met vriendelijke groet,
Mirte Gosker
Survival International
Een reactie posten