The Cove

Soort Man On Wire maar dan met zielige dolfijntjes. Ook hier werkt de film toe naar een lang voorbereide undercover-operatie, ondertussen zijspoortjes volgend om de film negentig minuten vol te maken. Maar waar de daad en ook de film van (de) Man on Wire kunst is, is The Cove een pamflet. Wat heel wat minder interessant is. Ook het eindeloze Japan-bashen gaat me tegenstaan. Tuurlijk is die dolfijnenjacht bizar nutteloos en een naar nationalistisch trekje, maar in de zijspoortjes worden de Japanners ook nog min of meer verantwoordelijk gehouden voor het leegvissen van de oceanen. Waar de Japanners zelf overigens, ze zetten zichzelf ook wel voor gek, de walvissen en dolfijnen de schuld van geven. De uiteindelijke slachting in een oceaan van bloed is erg, maar haast té massaal. Even daarvoor sterft één zwaargewonde dolfijn en dat is eigenlijk veel sneuer. Laatste scène is wel prachtig als een activist met een beeldscherm met de beelden op zo'n international walvissenconferentie rondloopt. Wel grappig trouwens, in de film zien we ook beelden van die conferentie en wie is vormt voornamelijk het woord als de oppositie tegen Japan? Monaco!?