Le Premier Jour du Reste de Ta Vie

Dit heeft ongeveer het niveau van Cold Feet. Een goede serie, maar ook wel wat soapy en soms wat al te flauwgrappig. We volgen hier een doodgewoon gezin in vijf episoden (elk gezinslid 1) en dat over een tijdbestek van een dikke tien jaar. Een broer gaat het huis uit, een andere keert juist terug en dwaalt als een depressieve Nick Drake rond. Zus (Déborah François!) werkt zich ook in de nesten. Ma heeft een mid-life crisisje en pa.. Pa is de treurige spil van dit verhaal. De man lijkt wat op fotograaf Erwin Olaf. De beelden zijn glossy, de muziek fijn, maar jammer genoeg heeft de film steeds maar weer krampachtige, soms onrealistische plotwendingen nodig om de boel in gang te houden. Een sweet sixteen birthday van dochterlief die door 't hele gezin vergeten wordt? Gebeurt gewoon niet in zo'n middenklasse gezin. Een bruiloft waar opa niet opduikt, en niemand die 'm maar 'ns belt? En dat zijn dan nog de subtiele, want zoals ik al zei, tegen 't einde komt letterlijk alles uit het einde van Cold Feet terug. Ze 'draaien' nog net niet The Scientist van Coldplay. Klinkt allemaal wat negatief wellicht, maar het is allemaal best aangenaam in beeld gebracht en bovendien zat ik nog met het vreselijke (en op zich vergelijkbare) Un conte de Noël in m'n hoofd. En die vergelijking is makkelijk gewonnen.