Fighting

Over Dito Montiel's debuut A Guide to Recognizing Your Saints schreef ik alweer een hele tijd terug een artikel voor de De Subjectivisten. Voor Fighting blijft de regisseur in New York, maar zoals de simpel-geniale titel al aankondigt is het dit keer niet meer dan een matfilm. Wel een vermakelijke overigens, al pretendeer ik in dit genre geen kenner te zijn. De massa serveert 'm op IMDB in elk geval af, met een 5.1. Toch teveel serieuze momenten en te weinig sterren? De gemiddelde popcorn-biosganger zal dit wel afdoen als b-film. Terrence Howard is de grootste naam en hij doet het ook uitstekend als enigszins verwijfde hosselaar, die tegelijkertijd broeierig gevaar uitstraalt. Hij neemt een gozer onder de hoede die hij op straat in een vechtpartij heeft gezien. De jongen ziet 'r ergens te rijk, knap, scherp uit voor iemand die op straat leeft en daar worden dan ook nog wel wat verklaringen voor gegeven. (Al had de film daar veel meer mee kunnen doen) Howard, de gokbaas, regelt gevechten voor zijn pupil, die flink wat geld opleveren. De film voltrekt zich inmiddels als een soort computerspelletje, met als meest cliché en tegelijkertijd lekkere moment het gevecht tegen een kung-fu figuur in een Chinees paleisje. Als je kung-fu ziet als totaalvoetbal en de held van het verhaal als simpele counter-attacker weet je hoe dat afloopt. Een beetje film kan niet zonder liefde, dus is er een plotje met een serveerster. (Een van de eerste momenten dat de twee op een terrasje zitten is aardig) Natuurlijk moet zij ook nog aan de rest van het verhaal geknoopt worden, wat een nogal geforceerde indruk wekt. Film lijkt op weg naar een prima cynisch einde, maar helaas. Stonden de financiers vermoedelijk niet toe. Beetje hersenloos vermaak dus, maar wel vermaak.