Claire Dolan

Op zichzelf een aardige film, maar valt lichtjes tegen als je bedenkt dat Lodge Kerrigan ook de regisseur van Keane is. Claire Dolan is een wat kille, droge film met een uitstekende cast. De tragisch jonggestorven Katrin Cartlidge heeft, het klinkt hard, het perfecte uiterlijk voor een hoer. Aan de ene kant knap, maar ook verlopen, mager en getekend door 't leven. Ze werkt om een schuld af te lossen bij Colm "Bertje Visscher" Meany. Wat een schurk! Ze heeft schulden bij hem, maar heel terecht wordt 't niet duidelijk waarom of hoe lang dit al gaande is. Het heeft iets te maken met d'r stervende moeder. Misschien heeft de pooier betaalt voor het rusthuis, maar interessanter lijkt me een theorie dat het drietal lang, lang geleden vanuit Ierland naar Amerika is verhuisd. Wie weet heeft moeder haar dochter wel aan hem verkocht, opdat hij de oversteek zou betalen. Dan komt Cartlidge (da's dus Claire Dolan) Vincent D'Onofrio tegen, een geflopte vader/taxi-chauffeur. De twee krijgen wat, maar echt connecten is 't niet. De wending aan 't eind verbaasd daarom niet, maar komt wel heel plotseling, alsof iemand er tien minuten aan scènes uit had geknipt.