In the Electric Mist

Zoals Vido Viber al zei (ik ben koppig hè) een zeer matige film, heck een van de slechtere van het jaar. Begon me af te vragen of het boek waarop dit gebaseerd is soms heel dik zou zijn. Een vuistdikke roman waarvan nu ál die gebeurtenissen in honderd minuten zijn gepropt. Het zijn er veel te veel, en meer dan de helft lijkt het verhaal totaal niet vooruit te helpen. Tommy Lee Jones is een detective, die ongeveer tegelijk twee lijken vind. Een stokoude in een moeras, mogelijk van een Afro-Amerikaanse man, jaren geleden ontsnapt uit de gevangenis, de ander van een jong meisje. En in die laatste categorie volgen er meer. Het onderzoeksplot hier is het slechtst van alles wat er gebeurd. Onnavolgbaar, en uiteindelijk worden de twee zaken op krakkemikkige wijze nog aan elkaar gebonden. (Met een totaal oninteressante dader en dus een saaie oplossing) Tommy Lee verdenkt eerst John Goodman als rijke en vooral louche zakenman, die siliconenmeisjes om zich heen verzamelt. Het is een spoiler, maar soit, je moet 'm toch niet zien, die Goodman blijkt er niks mee te maken te hebben en is eigenlijk volslagen overbodig. Had ik al gezegd dat Jones alcoholist is? Vandaar dat ie ook nog visionen heeft van een generaal (Levon Helm!) uit de Amerikaanse burgeroorlog, die hem cryptische tips geeft. Over cryptische tips gesproken, er is ook weer zo'n typische southern neger annex ziener die al tokkelend op zijn gitaar wijsheden mompelt. Hoe cliché wil je het hebben. Dan waren de keren dat John Sayles het cajun-zuiden bezocht toch wat geslaagder. Als er al een half uur om is wordt Jones ineens opgezadeld met een FBI-agente, een prachtvrouw (om niet te zeggen babe) maar acteren kan ze niet en ze hangt er de hele film maar wat bij, tot ze op 't laatst even nodig is.