Welcome

Confronterende film van Lioret, waarvan de echt schokkende momenten in het begin zitten. Het is wel eens goed om te zien hoezeer we al in een Fort Europa leven. De beelden van de haven van Calais hebben een Code 46-achtig science fiction-gehalte. Rijen met trucks en daartussen de verschoppelingen, die al klauterend in een vrachtwagen proberen te komen, waar ze dan een zak over het hoofd doen, om niet betrapt te worden als de grenscontrole langs komt met de lange naalden-zuurstofcontrole! Even onaangenaam is hoe de politie de lokale bevolking ontmoedigd om de illegalen te helpen met onderdak of voedsel. (Daar staan kennelijk pittige gevangenisstraffen op) Ze "bestaan" gewoon niet. In een van die vrachtwagens zit een Koerdische jongen, die het trucje met de zak niet volhoudt en ze tot woede van zijn mede-passagiers verraadt. Spijtige aan de film, waar heel veel dingen wel wat braafjes in elkaar steken, is het feit dat hij een traumaatje voor zakken over zijn kop heeft. Wat is er mis met 'het' gewoon niet kunnen? Nou ja, dat zou misschien vreemd zijn, aangezien de jongen een sportief figuur is, een goed voetballer en een uitstekend zwemmer. Dat is het volgende plan, gewoon overzwemmen. (Lastig met tankers enzo) Hij neemt les bij zwemleraar Simon (Vincent Lindon) Die zit zelf in een scheiding en is dus extra gevoelig. Minder detail, zijn bijna-ex helpt bij de voedseluitdeling, waardoor ze dus allebei goed zijn. Zij maakt zich ergens druk dat de illegalen ook de supermarkt niet in mogen. Als Simon later dan illegalen in zijn huis neemt is ze daar toch niet blij mee. Dan is het te dichtbij, zou je kunnen denken, maar het gaat haar dus om het gevaar dat de onderdakgever loopt. Dit is een ingewikkeld manier om te zeggen dat ze dus bij de vrouw een kans missen om haar meer in grijstinten te schilderen. Ook niet erg noodzakelijk zijn de beelden uit Londen, waar we een Koerdisch gezin zien, met het meisje waarmee de jonge zwemmer herenigd wil worden. Voor haar dreigt uithuwelijking. Was spannender geweest als ze die kant van het verhaal alleen doorsijpelend in gejaagde telefoongesprekken hadden laten horen. Ondanks al die minpunten wel een boeiende film, en het hart ervan, een vader plus aangenomen zoon-relatie, is prima.