woensdag 16 juni 2010
The Taking of Pelham 1 2 3
Vreemd, vooraf voel ik altijd een vrolijk enthousiasme voor die Hollywood-blockbusters. Entertainment! En dat ís het ook, maar uiteindelijk heeft het veel meer 'nut' (au!) een wat intellectuelere film te kijken. Die blijft ten minste hangen. Taking of Pelham heeft zonder meer die kortstondige Hollywood-tover, maar vijf minuten na afloop raakt ie, behalve typisch genoeg wat negatieve aspecten, snel uit beeld. Het scenario van Pelham is in elk geval echt leuk, een metro-kaping met gewiekste motieven. De bijrol-cast is semi-intellectueel, met James Gandolfini als rijke gedesillusioneerde burgemeester. (Prachtig cynisme trouwens dat de rijkste man van New York ook de burgemeester is, ik bedoel nu in het echt) Een grijzende Turturro speelt een gijzel-expert van de politie. Maar dan, de hoofdrollen. Denzel Washington is goed als de good guy, maar in dit soort films is de slechterik veel belangrijker. En daar treffen we John Travolta, die in het begin nog wel even cool lijkt met zijn zonnebril, maar uiteindelijk de zwakste schakel vormt. Het is ook geen eenvoudig personage, is hij nou een getatoeëerde schurk of toch meer een witteboordencrimineel? Het lukt 'm niet die twee te verenigen in iets geloofwaardigs. Ik zou zelf hem een wat 'netter' uiterlijk gegeven, zijn stoerheid is toch maar een heel dun laagje. Travolta eist vanzelfsprekend geld, of hij gaat passagiers afknallen, wat voor de grootste en meest absurde ongeloofwaardigheid zorgt. De politie wil kennelijk tijd winnen en wekt werkelijk de indruk dat ze die 10 miljoen bij automaten met een limiet van 2000 euro per automaat moet gaan pinnen. En dat is nog maar het begin, want als ze dan eindelijk 't geld hebben beginnen ze aan een tocht met gierende sirenes door NY, en het duurt minstens een half uur voor ze eindelijk op de plek des onheils zijn gearriveerd. Iedere rij-ervaring ontbreekt blijkbaar (TomTom anyone?) en er gebeuren tal van ongelukken, een straat afzetten ís ook lastig. Was er soms geld over voor auto's die door de lucht vliegen? Bijna net zo belachelijk als 't meisje die vanuit haar slaapkamer webcam-contact heeft met haar vriendje in de trein. Hoewel ze ziet dat er een kaping aan de gang is en de jongen zachtjes moet praten eist (!) ze van 'm dat ie op dát moment zegt dat ie van haar houdt. Ok, dat moest wel komisch bedoeld zijn. Hoop ik.
Labels:
films uit de jaren '00,
Tony Scott
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten