Eldorado

Moet raar lopen als dit niet de Belgische film van het jaar is. De Helaasheid der Dingen is nogal in de picture, maar die titel klinkt nogal Brusselmans, als dat net zo erg wordt als Ex-Drummer... Eldorado is een bescheiden roadmovie, die in wezen niets aan 't genre toevoegt, ook de beelden zijn weinig spectaculair. Zat lang te denken dat 't allemaal beter in gruizig zwart-wit had gekund. (Im Lauf der Zeit, zeg maar) Maar uiteindelijk is het dus toch wel een hele aardige film. Het begint ontzettend komisch, met een volkomen lukraak fragment van een Simon Vinkenoogiaans figuur die zichzelf tot de Messias uitroept. Dan zien we de tonronde autoverkoper (en overigens ook regisseur) zingend in een van zijn Amerikaanse sleeën. Hij komt thuis, waar hij een dief onder z'n bed aantreft. Volgen absurdistische dialogen. Als de man er eindelijk onderuit kruipt blijkt het een junk van Into the Wild-achtige magerheid. De autoverkoper heeft ook niet veel beters te doen en uiteindelijk besluit hij de arme kerel maar naar z'n ouders te brengen. Onderweg komen ze natuurlijk de gebruikelijke bizarre personages tegen. Gaandeweg wordt de film steeds treuriger, het komische is er halverwege wel af, en verdwijnt helemaal in een mooi en bitter einde.