Antichrist

Sorry, maar ik moest hardop lachen toen het kind in het pathetische zwart-wit intro uit het raam donderde. Goed dat ik niet in de bios zat, zullen we maar zeggen. Daarna wordt de film echter nog best redelijk, het viel me mee. Het is duidelijk dat Von Trier zijn ervarinkjes uit de psychotherapie hierin heeft verwerkt, met de aloude trucs van 5 seconden in een uit ademen, "de angst voor de angst", je angsten opzoeken en meer van die dingen. Maak me wel zorgen om Charlotte Gainsbourg, ze had al een lichte hersenbloeding gehad, moet ze nou echt in dit soort films spelen, die ongetwijfeld fysiek en psychisch veel van je eisen. Klein momentje van jammer, Dafoe zoekt zijn echtgenote op in het ziekenhuis waarna de camera na een tijdje op een plant inzoomt, hoe dichter erop hoe meer het op een bos gaat lijken. Van mij had er meteen een 'cut' naar het echte bos mogen volgen, maar daar komen ze pas later. (Tuurlijk is het wel een voorschaduw.) Goed, uiteindelijk gaan ze dus toch naar Eden, waar therapeut Dafoe zijn eigen vrouw probeert te genezen, maar dat wil niet echt lukken. Ik moest door al die herten en bosgeluiden denken aan Ritselingen, een roman van Michael Frijda. Tevens zoon van de beroemde psy Nico, geen toeval denk ik. Zelfde sfeer. Andere vergelijking is Vinyan, een even krankzinnige film over een echtpaar dat een kind verliest en in dat geval de jungle intrekt. Misschien vond ik het verdriet van die moeder daar nog wel wat beter verbeeld en geacteerd. Gainsbourg is vooral gestoord, met exorcistisch religieuze trekjes. Die hadden niet gehoeven. Midden-gedeelte is prima, de Vos met Slayer-motto is lollig. (En even daarvoor zit het beste schrikmomentje) De geslachtsdelen-parade van het laatste stuk, laat maar zitten. Ik zat te denken, je hebt mensen die zichzelf verminken, maar hoe vaak zou een vrouw dít doen... Von Trier krijgt altijd gezeur om zijn vrouwonvriendelijkheid en eerlijk gezegd vond ik het bijzonder jammer dat er aan het eind één van de twee overleeft. Hadden gewoon elkaar kapot moeten maken, waar het lang op leek uit te draaien.