Uitstekende Koreaanse versie van Zodiac. Was wel tevreden met deze aanprijzing, tot ik op IMDB de eerste discussie-draad zag. 'Memories of Murder vs. Zodiac'. Tja, zo duidelijk is het dus. Maakt de film 'geen haar' (dat speelt nog een rol) slechter natuurlijk! Zodiac is nog wat beklemmender, wellicht en ook persoonlijker, doordat Jake Gyllenhaal geen politie-agent is maar 'zomaar' geobsedeerd raakt door een serie-moordenaar. Hier zijn het twee agenten die het beroepsmatig te pakken krijgen. Een boeiende setting, Korea in de jaren '80, een militaire dictatuur, waar constant "civil drills" worden afgekondigd, waarop de elektriciteit wordt uitgeschakeld. Bewonderenswaardig (of opmerkelijk) eigenlijk dat Zuid-Korea altijd de neiging heeft bedwongen om het Noorden onder de voet te lopen. Of dat in elk geval te proberen. (Onder het mom de aanval is de beste verdediging) Lijkt me echt iets voor een dictatuur, maar die waren wellicht te hard bezig demonstraties van de mokkende bevolking neer te slaan, waar we hier een paar flitsen van zien. Memories of Murder speelt zich af in een uithoek, waar een dikkige agent in een van z'n eerste scènes kromgebogen boven een wrakkig typemachientje een rapport zit te tikken. De man komt bijzonder sympathiek over, maar dat verandert al snel. Verhoren gaan, tot ongenoegen van zijn grappige op Takeshi Kitano lijkende baas, op eenvoudige wijze: meppen en karate-trappen uitdelen en de verdachte confronteren met zelfgeplant bewijs. Daar zit geen schot in, waarna een wat slimmere agent uit Seoul verschijnt. Die zal 't zaakje (een stuk of wat vrouwenlijken) eens wat professioneler aanpakken. Memories Of Murder vermijdt politiefilmclichés, de twee groeien bijvoorbeeld níet naar elkaar toe en doet 't op één puntje zelfs wat beter dan Zodiac. Hier kreeg ik het gevoel dat de moordenaar misschien wel in eigen kringen zou moeten worden gezocht. (Al passeert er natuurlijk ook een fikse collectie fascinerende verdachten) Een van de mooiste momenten is puur setting. Onze agenten achtervolgen een verdachte door steegjes en langs veranda's als ze ineens in een industriële, mijn-achtige omgeving belanden, waar mannen diep in de nacht in donkere overalls en met witte mondkapjes grote blokken zout staan te verwerken.
zaterdag 5 juni 2010
Memories of Murder
Uitstekende Koreaanse versie van Zodiac. Was wel tevreden met deze aanprijzing, tot ik op IMDB de eerste discussie-draad zag. 'Memories of Murder vs. Zodiac'. Tja, zo duidelijk is het dus. Maakt de film 'geen haar' (dat speelt nog een rol) slechter natuurlijk! Zodiac is nog wat beklemmender, wellicht en ook persoonlijker, doordat Jake Gyllenhaal geen politie-agent is maar 'zomaar' geobsedeerd raakt door een serie-moordenaar. Hier zijn het twee agenten die het beroepsmatig te pakken krijgen. Een boeiende setting, Korea in de jaren '80, een militaire dictatuur, waar constant "civil drills" worden afgekondigd, waarop de elektriciteit wordt uitgeschakeld. Bewonderenswaardig (of opmerkelijk) eigenlijk dat Zuid-Korea altijd de neiging heeft bedwongen om het Noorden onder de voet te lopen. Of dat in elk geval te proberen. (Onder het mom de aanval is de beste verdediging) Lijkt me echt iets voor een dictatuur, maar die waren wellicht te hard bezig demonstraties van de mokkende bevolking neer te slaan, waar we hier een paar flitsen van zien. Memories of Murder speelt zich af in een uithoek, waar een dikkige agent in een van z'n eerste scènes kromgebogen boven een wrakkig typemachientje een rapport zit te tikken. De man komt bijzonder sympathiek over, maar dat verandert al snel. Verhoren gaan, tot ongenoegen van zijn grappige op Takeshi Kitano lijkende baas, op eenvoudige wijze: meppen en karate-trappen uitdelen en de verdachte confronteren met zelfgeplant bewijs. Daar zit geen schot in, waarna een wat slimmere agent uit Seoul verschijnt. Die zal 't zaakje (een stuk of wat vrouwenlijken) eens wat professioneler aanpakken. Memories Of Murder vermijdt politiefilmclichés, de twee groeien bijvoorbeeld níet naar elkaar toe en doet 't op één puntje zelfs wat beter dan Zodiac. Hier kreeg ik het gevoel dat de moordenaar misschien wel in eigen kringen zou moeten worden gezocht. (Al passeert er natuurlijk ook een fikse collectie fascinerende verdachten) Een van de mooiste momenten is puur setting. Onze agenten achtervolgen een verdachte door steegjes en langs veranda's als ze ineens in een industriële, mijn-achtige omgeving belanden, waar mannen diep in de nacht in donkere overalls en met witte mondkapjes grote blokken zout staan te verwerken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten