woensdag 2 juni 2010
Fallen Angels
De gewelddadige versie van Chungking Express? Vormen samen in elk geval een soort double bill en (vermoedelijk dan toch) het beste werk van Wong Kar-Wai. Zou me niets verbazen als Tarantino hier enorm fan van is. Hypergestileerd geweld en goeie (rare, exotische) muziek. Zie nu ook dat Hartley's poging tot eenzelfde soort cinematografie in een paar van zijn mislukte films (The Book of Life bijvoorbeeld) in elk geval esthetisch gezien wel geslaagd was. Van een duidelijk verhaal is in Fallen Angels geen spraken, een paar lonely souls in de nacht, een huurmoordenaar en een "stomme" (niet kunnen sprekende) inbreker. Als de winkels gesloten zijn zet hij de boel al dan niet met toevallige of gedwongen voorbijgangers op stelten. Rond de twee zwerven nog wat mysterieuze excentrieke vrouwen, waarvan ik al helemaal geen beeld kreeg. Fallen Angels is dus vooral gevoel en sfeer en daarin slaagt het prima.
Labels:
films uit de jaren '90,
Wong Kar-wai
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten