Disgrace

Kende het boek niet. Van Coetzee zover ik me herinneren alleen Portret van een Jongeman gelezen. Toch kun je makkelijk (of risicoloos) stellen dat Disgrace een goede boekverfilming is. Helder en scherp en met twee prachtige hoofdpersonages. Zowel John Malkovich, als onsympathieke professor en zijn dochter (Jessica Haines) schitteren. De professor heeft een akkefietje op de universiteit (hij loopt zijn lul achterna) en is gedwongen wat anders te gaan doen en gaat dan, om tot rust te komen (?) bij zijn dochter in ruraal Zuid-Afrika wonen. De twee liggen elkaar duidelijk niet best, maar 't mooie aan de film is dat we geen simpele vader-dochter-relatie en wie weet verzoening krijgen. (En ook geen overdreven uitbarstingen van haat) Disgrace gaat eerder om de onmogelijkheid van leven als blanke in Zuid-Afrika. Het schuldgevoel na de apartheid en hoe je dan vast zit. Ga maar na, als je als blanke meteen na de beëindiging van de apartheid vertrokken zou zijn geef je impliciet je racisme toe, of in elk geval je 'idee' dat het land niet door gekleurden geregeerd kan worden. Maar wat als je blijft? Dan wordt je dus dagelijks geconfronteerd met die eeuwige schuld en haat. (Let in Disgrace erop hoe de vrouw van Haines' buurman weigert een woord met haar te wisselen) Die haat manifesteert zich uiteindelijk in een gruweldaad, waar het personage van Haines op verbijsterende manier mee omgaat. Als een soort martelares. Toch gaat de film niet topzwaar aan symboliek ten onder, het blijft dankzij het goede acteren inzichtelijk, menselijk en zeer boeiend. Malkovich die even teruggaat naar Kaapstad en in oude gewoonten vervalt, Malkovich tokkelend op een banjoline.