Duplicity

Dacht het eerste uur dat deze per abuis op mijn vier sterren-lijst was gekomen. Na een tijdje twijfelde ik er iets minder aan, niet dat het een goede film is, maar dit vederlicht vermaak is best aanstekelijk, voor wie in een zeer goedwillende bui is. Al kan ik sowieso niet zo goed tegen Julia Roberts, kan daar de actrice niet meer doorheen zien, te mager ook, maar da's gemeen. Zij vormt een duo met Clive Owen, geheim agenten met een relatie. Zeg, was er niet een film met "Brangelina" die deze thematiek behandelde? Duplicity is wellicht de intellectuele versie daarvan. Natuurlijk vertrouwen de twee elkaar voor geen cent, verliefd of niet. In een prima flashback-structuur wordt "alles" langzaam duidelijk. Al wordt er aan het eind nog wel teveel tijd genomen om nog een samenvatting te geven. De twee proberen een grote slag te slaan in een labyrint vol double-crosses. Naïef van me, maar had er nooit over nagedacht dat grote bedrijven ook spionnen in dienst hebben. (En die putten dus in de vijvers van voormalige CIA & MI6 medewerkers) Duplicity geeft m.i in de eerste helft wat weinig hints dat het een komedie is (ik zat de boel nog serieus te nemen) maar vanaf het moment dat CEO Paul Giametti een beetje op stoom komt wordt het wel leuk. Ergens jammer trouwens dat de medische McGuffin die de film voortstuwt verklapt wordt. Al is ie wel logisch, bovendien de enige medische ontdekking waar je grappen over kan tappen. Overigens dacht ik later aanmerkelijk negatiever over deze film en deed 'm in het jaaroverzicht af als: Wel knap als je gefopt wordt door je eigen double cross verhaal. (Kwestie van hoe dingen blijven hangen)