vrijdag 25 juni 2010

Terribly Happy

De vergelijking met Adam's Apples, die ik ergens gemaakt zag worden, is terecht. Het vreemde is dat ik me minder aan Terribly Happy ergerde, maar ik het gevoel heb dat Adam's Apples toch ietsje beter is. Daar zit in elk geval meer hart in. Terribly Happy is hoe dan ook mislukt als komedie en als het spannend had moeten zijn, met een Coen bros-sfeer, is het ook niet veel. Er is eigenlijk maar één geslaagd beeld in die laatste categorie: het meisje dat zodra haar pa haar moeder slaat, 's avonds de straat op gaat met een piepende en krakende kinderwagen. Terribly Happy heeft ook de small town keert zich tegen buitenstaander sfeer van Straw Dogs, maar die durfde in elk geval voluit te kiezen voor waanzin en geweld. Terribly Happy wil klaarblijkelijk dat we sympathie houden voor het hoofdpersonage, wat mij in elk geval niet lukte. De man heeft thuis in Kopenhagen zijn vrouw met een pistool bedreigt, wellicht nadat hij haar in bed met een ander betrapte. Hij is overgeplaatst naar de Deense versie van C'htis land. Daar papt de lokale, zeer letterlijke femme fatale opzichtig met hem aan en hij trapt er nog in ook. Domme oen! Haar man is daar niet zo blij mee en deze figuur met cowboyhoed, recht van de Zuid-Amerikaanse pampa's, zal hem eens dwarszitten. O.a. in een drinkwedstrijd. Op dat moment was ik er helemaal klaar mee. Het einde is ook vrij voorspelbaar, als de agent in een soort Dahliaanse oplossing belandt. Had nog wat cynischer gekund door hem daar tevreden mee te laten zijn. Is ie misschien ook wel, wat is er eigenlijk mis met kaarten met je maten?

Geen opmerkingen: