Irma Vep

Supertip voor de filmnerds die van meta houden. Eerst maar even de soundtrack aan de kant. Er zitten minder dan een handvol liedjes in, maar ze zijn allemaal onwaarschijnlijk raak. Al meteen in het begin zit een motorscène (Fallen Angels bevat trouwens ook al een heel beroemde) begeleidt door Sokoura van Ali Farka Touré en Ry Cooder. Er is nauwelijks nog iets gebeurd in de film maar het is zó ongelofelijk mooi, ik zou bijna een potje gaan zitten schreien. Later in een maffe actiescène volgt nog Sonic Youth's Tunic en Bonnie & Clyde van Serge Gainsbourg komt ook langs. Goed, hebben we dat gehad. De film is er weer een in de film-in-film-categorie. Zeker zo hilarisch als La Nuite Américaine en ook melancholisch, wat met name komt door Maggie Cheung. In haar eerste scène verschijnt ze op het productiekantoor, waar de bekende hectiek heerst. Cheung lijkt een doodnormaal meisje, je zou ze op straat straal voorbij lopen. Ze heeft ook wel wat van het meisje uit Le Voyage du Ballon Rouge, maar als ze later in een latex-pakje verschijnt... Nou ja, dan begrijp je waarom iedereen in de film verliefd op d'r wordt. Prachtig net Engels-Hongkong-accent heeft ze trouwens. JP Léaud speelt het cliché van de getormenteerde geflipte regisseur die een remake van Les Vampires wil maken. We zien een stukje uit het origineel en dat is bizar erotisch voor een film uit 1915. Ook in de remake lopen de dames dus in catwoman-suits (wat dat allemaal met vampieren heeft te maken is onduidelijk) maar na een paar dagen shoot is Léaud bepaald niet tevreden. (En dat is zacht uitgedrukt) Zijn slonzige vervanger is bijna een Draadstaal-typetje, maar 't kan net. De grap in Irma Vep is ook hoe de film de serieuze Franse cinema volkomen belachelijk maakt, terwijl 't dat zelf uiteindelijk ook gewoon is.