The Awful Truth

Een screwball-komedie vol visuele gags, het is weer eens wat anders dan verbale vechtpartijtjes. Nu speelt hier ook een Bobby van Kuifje-achtige hond een cruciale rol. In de leukste grap van de hele film gaat het beest met bolhoedjes aan de haal. Talig communiceren wordt dan lastig. Het beest moet kiezen tussen baasje Cary Grant en bazinnetje Irene Dunne, die gaan scheiden, maar daarvoor eerst nog door zestig dagen proeftijd moeten. En in die tijd kan nog veel gebeuren! Met The Awful Truth vond Cary Grant (net als Burt Lancaster voormalig variété-artiest) zijn definitieve vorm, en eigenlijk zichzelf, zou hij later zeggen. In een stuntelige, maar tegelijkertijd zeer galante rol, die hij vervolgens altijd zou spelen. (En steeds subtieler.) Hier doet ie zelfs wat aan Monsieur Hulot denken qua (overdreven) mimiek; best leuk. Hij probeert op allerlei manieren wraak te nemen op zijn echtgenote, die, in typische screwball-traditie van The Lady Eve, daar in de tweede helft van de film op haar beurt nog eens stevig overheen gaat. Tot beider genoegen, vanzelfsprekend.