Breathless

Keiharde Koreaanse film, en Koreaanse films zijn altijd al hard. Kun je nagaan hoe deze is! In elke scene wordt wel iemand in elkaar geslagen. Een uiterst pijnlijke en intense zit voor de kijker, en tóch is het een goede film, al scheert ie wel vervaarlijk langs een totale melodramatische knock-out. Daardoor dacht ik lang dat dit een film van Lee Chang-Dong was, de regisseur van Oasis en Secret Sunshine. Vooral in de momenten dat Breathless er bij de kijker inramt, dat een van de personages als het ware in de voetsporen van een ander treedt. Scriptmatig vond ik er dus nog wel wat op af te dingen, maar het acteren van de hoofdrolspelers redt veel, zo niet alles. Een man werkt als 'loan shark', wat inhoudt dat hij mensen in elkaar mept. Zijn vader had ook al losse handjes (en is net terug uit de gevangenis na 'een akkefietje'). Parallel hieraan zien we een middelbare school-meisje, uit een al even gebroken gezin. Zij is de eerste in de film die wat weerwoord heeft op de gewelddadige hoofdrolspeler, die om de twee woorden een scheldwoord plaatst, meestal "SHIIIBA!". Er ontstaat een ongemakkelijke vriendschap. Maar! Het meisje heeft een broer, en die gaat zonder dat de twee elkaar kennen voor hetzelfde knokploegje werken. Die lijnen moeten bij elkaar komen, maar hóe dat uiteindelijk gebeurt is toch verrassend, en een martelgang van Jezus Christus-allure. Mooie editing aan het eind ook, die op bizarre wijze heen en weer flitst tussen bruut drama en kleinschalig geluk. Die paar minieme harmonieuze momentjes eerder, met een mooie gitaarpingel, houden de kijker net op de been. Een strohalmpje geluk.