Footprints on the Moon

Science fiction films coming to get ya! Het Klaus Kinski-gedeelte van deze film hadden ze echt moeten schrappen, de Leo Beenhakker als mad scientist, iets bekokstovend vanaf (?) de maan. Hij heeft in elk geval nieuwe guinea pigs nodig voor zijn testjes. Het slachtoffer daarvan wordt een dame die plots drie dagen geheugen kwijt is. En wat is daarin gebeurd? Door al de verwijzingen naar maan en ouder worden vroeg ik me af of je dit een metafoor voor de overgang kan noemen. (Valerie and her Week of Wonders gaat ten slotte over de eerste eisprong.) Maar dat zal wel quatsch zijn. Dit is gewoon een soort La Doppia Ora, met een dubbelgangers-motief , verscheurde ansichtkaartfoto's, en vriendjes van lang geleden. Tijdens de onderzoekstocht die de vrouw onderneemt moet haar net iets teveel worden uitgelegd en verteld door allerhande personages, maar de film heeft zijn momenten, o.a. met een rode pruik en een zwarte hond. Ook de plaatjes, in een soort mat technicolor (niks oversaturatie) zijn zeer fraai. Mooi hoe de mensen in een bepaalde slag classy jaren '70-films trouwens altijd in het huis van de toekomst wonen, een soort design-inrichting die in werkelijkheid nooit bereikt werd, volgens mij. Nu nog opzoeken waar dat mysterieuze Myst-eiland Garma dan ligt, en of het überhaupt wel bestaat. (Ja, voor de Kroatische kust.) En voor de giallo-fans, heel lang dacht ik dat de oudere dame met de kapotte bril een heks was, en dus de slechterik zou blijken te zijn.