Goed te vergelijken met The League of Gentleman, dat ik een paar dagen daarvoor had gezien, alleen dan gecondenseerder en Amerikaans en dús (?) harder. De bankoverval is hier (met nagenoeg dezelfde elementen) wél geloofwaardig. En ook het verzamelen der plegers is boeiender, geen halve bankbiljetjes in een roman, maar een viertal doormidden gescheurde koningen, uit een pak kaarten. Daarmee kan het stel typische magere, gamblin' en drinkin' film noir-mannen (Buscemi-stijl!) elkaar later herkennen, want ze worden door de baas tijdens de heist gemaskerd 'gehouden'. Maar één man weet überhaupt nergens van, en wordt wel het voornaamste slachtoffer. Een arme bloemist, wiens kar wordt nagebouwd. Deze man gaat prompt op wraak-missie, en blijkt eigenlijk ook helemaal geen lieverdje. Prachtig op zijn plek dus. Als hij nadenkt lijkt hij trouwens wat op Theo Janssen! De actie ná de bankoverval (is 90% van de film) speelt zich af in Touch Of Evil-Mexico, waar zich een pienter script ontvouwt. Niet zo onnavolgbaar als in noir gebruikelijk, maar elke keer als de kijker denkt 'nee dit is ongeloofwaardig', komt er een twist die de boel weer in goed vaarwater leidt. Zo is die ex-agent die op de Mexicaanse schuillocatie 'toevallig' ter plekke is daar.. eh, toch niet zo toevallig! Duh! I should've known.
dinsdag 9 augustus 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten