La Decima Vittima

Giallos zijn (voor mij) kennelijk leukst als ze nogal meta zijn, zoals Circuito Chiuso, dat in de bios speelt. La Decima Vittima loopt vooruit op reality-tv-shows als Jack Van Gelders Wanted, inclusief commerciële uitbaat-mogelijkheden. In de niet zo verre toekomst (waarin computers nog ratelen en in een curieuze hexameters praten) beoefenen mensen een moordspelletje om hun geweldslusten kwijt te kunnen. In het spel speel je beurtelings slachtoffer en jager, en na tien succesvolle hits (lukt bijna niemand) ben je een wereldster. Klinkt ontzettend flauw, en de film ís ook wel campy, maar zit tegelijkertijd barstenvol geweldige ingevingen. Iedere paar minuten komt er wel iets langs om na te vertellen. Soms heel simpel; als Mastroianni (die dan de opgejaagde is) voor het eerst zijn hunter ontmoet (overigens zonder te weten dat zij zijn killer is) laat hij uit veiligheidsoverwegingen snel een veeltalig kaartje zien met daarop: I am a victim. Als de film echt een succes was geworden zou je daar t-shirts van kunnen kopen! Die jager is trouwens Bond-girl Ursula Andress. Zou er ooit een exploitatie-film zijn geweest die haar als Undress introduceerde, om de U dan om te keren?. Ik vind ze nogal intimiderend, voluptueus en toch spitsig, en streng... De geblondeerde Mastroianni is (of lijkt) geen partij, en kijkt wel uit naar de dood, als een soort Beat Takeshi. (Ik zeg Japanse remake!) Om zijn stress de baas te kunnen rijdt hij naar een relaxation centrum. (Seks is totaal gemedicaliseerd en afwezig in de toekomst, ook alweer een vooruitziende blik.) Borden langs de weg melden nog 5km tot het centrum, nog 1km. En ik dacht; hé kleedt die dame op dat billboard zich nou langzaam uit. (Ook de kijker krijgt ideeën!) Het uiteindelijke einde is me net iets te lollig, de twists blijven elkaar maar opvolgen (terwijl ik wilde dat de film bitter eindigde). Maar eerlijk is eerlijk, dat zou misplaatst zijn en dus eindigt de film met een meta-grap.