The Dark Corner

Even een klein momentje voor William Bendix, zo'n kerel die in de oude studio-tijd altijd maar schlemielige 'muscle guys' speelde. (Denk maar aan zijn geweldige rol in The Glass Key.) In huidige tijden zou een independent hem vast een keer een hoofdrol geven, maar ik denk niet dat zoiets destijds gebeurde. Alhoewel, Clifton Webb mocht dat hier wel, en hij is ook niet echt moeders mooiste, en vaak de slechterik. (In Laura bijvoorbeeld.) Webb pingpongt hier in one-liners met Lucille Ball, die in typische noir-traditie is getooid met een merkwaardige krullenkrans. (Is het een pruik?) Ze weet als secretaresse grappig maar kordaat van wanten; en is ergens toch een heel andere vrouw dan normaal in noir. Let op hoe ze na een gewaagde conversatie over Tahitiaanse rokjes 'puh-lease' zegt. Die running gag ontstaat na een bezoekje aan de penny arcade, waar men voor een nickel gewaagde filmpjes kan zien. 'Haven't they got any for women', moppert Lucille. The Dark Corner deed me in die lichtere passages aan Truffauts noir-ode Vivement Dimanche denken, al verhardt de film gaandeweg, het laatste half uur is zelfs action-packed. Clifton Webb speelt een private dick (wat anders!) die een nieuw kantoortje betrekt. De coppers komen al snel neuzen ('What are you doing? My income tax.') Niet zo vreemd, want helemaal zuiver op de graat lijkt onze man niet. En dat weten ook de grafters en shysters out of the past, waaronder een Thomas Berge-achtige gladde oplichter. Het fijne is dat de plot zowaar níet onnavolgbaar is, en toch spannend. Webb rent achter de feiten aan en heeft een fikse dosis bluf nodig om te overleven. Bendix daarentegen (waarmee de film opent) is een minder gunstig lot beschoren, zoals altijd. Zijn einde is nochtans spectaculair gefilmd.