Sunday Bloody Sunday

De titel wekt tegenwoordig vooral Noord-Ierse associaties, maar werd deze film werd een (klein) jaar voor het beruchte Bloody Sunday incident uitgebracht. De titel is zelfs wat nietszeggend in dit geval, de film markeert consequent de dagen, maar de meeste daarvan (en dus ook de zondagen) zijn voor mijn gevoel hetzelfde. Niet dat dit erg is, want dit is modern aanvoelende (hier haalde Leigh de mosterd, zo lijkt het) classic van Schlesinger, van wie ik bedacht ik tijdens het kijken, meer moet zien. Door de achteloosheid waarmee hier met een thema als homoseksualiteit wordt omgegaan heeft het zelfs wat van Franse arthouse als Avant que J'Oublie. Een joodse dokter heeft wat met een jonge gast, die tegelijkertijd ook nog wat met een dame heeft. De jongen en het meisje kibbelen en rollebollen wat af, terwijl ze op een Wes Anderson-achtig huis vol kinderen passen. Heel komische kindertjes, jaren '70 emancipatie-producten. 'That's why you're ,overeating, analyseert er eentje bijvoorbeeld ergens. In de relatie van dokter en gozer komt de liefde vooral van de oudere kant, die droomt van een gezamenlijke reis naar Italië. (Hij haalt ondertussen ook nog wat oude familiebanden aanhaalt, op een bar mitswa.) Ik vergeet nog te vermelden dat de jonge gast ook kunstenaar is, die New Age-ige installaties bouwt. De mooiste daarvan bubbelt in de tuin van de dokter. Met een muziekje van Mozart erbij zorgt dat absurd genoeg voor een van de mooiste momenten.