The Killer

Stomme generieke titel eigenlijk, zomaar wat betere: Favors of Compassion, Every Shot Takes a Life, Bullet Blind. Was verrast toen ik achteraf las dat John Woo deze film vóór Hard Boiled maakte. Deze lijkt veel gefocuster, alsof hij zijn stijl nu helemaal onder de knie had. Misschien liet hij zich in Hard Boiled iets teveel afleiden door leipe humor, al is die ook hier wel weer aanwezig hoor, met als leukste voorbeeld een agent die moet grijnzen als een crimineel. The Killer is nog wat harder, zeker het eerste uur is het weer genieten; een hoge pief wordt doodgeschoten tijdens een roeibootjesfestival, en u kunt raden dat dat weer fenomenaal in beeld wordt gebracht, met veel slowmotion. De motor van de plot is het schuldgevoel van huurmoordenaar Chow Yun Fat (de bekende Woo-held) die het netvlies (o.i.d.) van een dame bij het neerschieten van een Triade-gangster per ongeluk 'mee heeft genomen'. Hij probeert de nu nagenoeg blinde vrouw (die klaarblijkelijk wel zonder hond of stok over straat kan en door haar huis kan rommelen, heel vreemd) te helpen, door wat extra klusjes te doen. Vanzelfsprekend wordt hij (ondanks Beastie Boys Sabotage-vermommingen!) van alle kanten tegengewerkt, door zowel cops als gangsters. Gelukkig zijn er tussen alle kogelregens nog wat momentjes van vriendschap (tussen Fat en een eervolle Triade-figuur) én ook met een agent botert het na een tijdje wel, dat moet wel want ze proberen het blinde meisje in de waan te laten dat ze vrienden zijn (terwijl ze elkaar onder schot houden). In het eerste half uur zit trouwens ook al een geniale stand-off in de operatiekamer van een ziekenhuis. Lekker filmpje dus wel, al zeg ik (zoals altijd) na een uurtje of wat begin ik me toch te generen voor al dat "lawaai", als de machinegeweren tevoorschijn komen haak ik af, zeg maar.