zaterdag 6 augustus 2011

Yi Yi

Heerlijke film, die net niet teveel hooi op de vork neemt. Maar dan ook nét niet. Als ik spijkers op laag water moet gaan zoeken zeg ik: jemig, dit is een drie uur lange afvinking op het lijstje 'Grote Gebeurtenissen' in een mensenleven. Van zwangerschap tot zelfmoordpoging. Op een vage manier voelt dat soms aan als makkelijk scoren (onterecht verwijt!) en het lukt me ook niet om het helemaal goed te formuleren, iets met ellenlang durende epi als La meglio gioventù. Maar goed, vergeet dat. Alles komt hier dus langs in een tijdbestek van een jaartje, bij een (extended) familie uit Taiwan. Regisseur Edward Yang toont het allemaal stijlvol/smaakvol en ingehouden, op een overbodige moord (!) in een zijlijntje na dan. Wat naast de zeer fraaie beelden (veel gespiegel!) helpt is dat hij de muziek spaarzaam inzet. Tijdens een mooi Lost in Translation-momentje in een trein in Japan, bijvoorbeeld. De pater familias moet daar naartoe voor onderhandelingen over zijn software-bedrijf, op bezoek bij zijn schitterende, Kader Abdolah-achtig overdreven formulerende Japanse collega; een wat oudere man, maar jong van geest en vol esprit de vie. Hij debiteert wijsheden over muziek, speelt Beethoven op de piano én heeft ook nog een kaartentruc paraat (met een magisch-realistische twist). Ja, op dat moment wist ik dat de film geweldig vond natuurlijk! Maar serieuzer, het is eigenlijk al mooi vanaf de weelderige bruiloft tijdens de intiteling, die wat mij betreft een uur had mogen duren. Een hysterische hype-man jut het publiek op, de bruid is hoogzwanger (roddels!) en oma... Die is ongelukkig. Een voorgevoel, voor wat komen gaat waarschijnlijk. Hele goede rollen zijn er ook voor de twee wat eenzame kinderen van de zakenman, zijn vrouw verdwijnt al snel naar een boeddhistisch kuuroord. Tienerdochter ontdekt de liefde (met hulp van een opstandig buurmeisje). Nog mooier en tekenend voor de kwaliteit, is haar Squid and The Whale-achtig broertje; pienter en speels. Hij peinst, experimenteert en begint aan een onbedoeld filosofisch kunstprojectje.

Geen opmerkingen: