The Hit

Lekker makkelijk te duiden film. Kan hier zelfs de scène aangeven vanaf waar je weet dat het toch goed gaat worden. Een man verraadt (verrat?) in het intro zijn criminele maten, waarna hij via witness projection (en een tijdssprong) in Spanje gaat wonen, waar het wachten is op de wraak die gaat komen. Terence Stamp acteert in het begin wisselvallig, ongeconcentreerd zelfs. Maar als hij dan in de auto zit bij huurmoordenaar John Hurt (die enorme Nick Cave-vibes uitstraalt) en Tim Roth (in zijn debuut) zie je hem (Stamp dus) als het ware in zijn personage 'zakken'. Serieus. Hij zet zijn ontvoerders op het verkeerde been (hij weet waarvoor ze komen) en hij neemt de touwtjes in handen. Tot ongenoegen van een tandenknarsende Hurt en tot bewondering van de piepjonge Roth, die op zijn eerste klusje is. Het half uur dat daarna volgt is uitstekend, karrend door het Spaanse landschap, het heeft allemaal iets van die laatste Jarmusch. Zo belanden de mannen bij een Ozzie-gangster die een dure villa heeft 'geleend' en op videotape Australian rules football zit te kijken. De Australiër heeft ook nog een rondborstig vriendinnetje, ideaal voor op de fraaie getekende filmposter, alle femme fatale-alarmbellen gaan af. Iets te hard eigenlijk, want zij luidt qua plot eigenlijk alleen maar clichés in. Gelukkig heeft om Terence Stamp, als gezegd, zijn rol dan dus inmiddels in de verf staan, en als een soort spiritueel verlichte Zen-meester gaat hij op weg naar zijn executie. En dan kom het einde (ook voor hem) toch plots, en schrijnend. Een pijnlijk mooie scène, maar Frears wilde het helaas niet bij een cynisch einde houden, want dan komt dus de femme fatale in actie. En mag Fernando Rey, die de hele film als soort uitgebreide eerbetoon-cameo als Spaanse agent achter de criminelen aan hobbelt, eindelijk ook nog wat zeggen.