La Pianiste

Een van die zeldzame keren dat ik de internationale titel mooier vind: The Piano Teacher. Dat autoritaire aspect (en het omgekeerde) speelt toch wel een cruciale rol dunkt mij. Het personage van Huppert is ook meer lerares dan nog zelf pianiste, die carrièrekans is voorbij, al gelooft haar moedertje er nog in. (Moeders zijn alomtegenwoordig pushy in deze film.) Maar goed, dit is eerst en vooral een mooie tour de force van Huppert. Daar steekt haar tegenspeler Benoit Magimel toch wat bleekjes bij af. Maar ok, wat wil je. Hij wordt op een voorspelmiddagje verliefd op de mysterieuze piano-lerares, en krijgt dan het deksel op de neus. Zou deze film nou geliefd zijn in de sm-scene? ;) Wat mij betreft zitten de pijnlijkste en mooiste momenten vóór de boel totaal uit de hand loopt. Au, ik zei hand. De pianolerares in een sekscabine (o wat het internet toch allemaal kapot heeft gemaakt!) voorzichtig ruikend aan een weggegooide tissue van de bezoeker ervoor. Zelfs haar kalme automutilatie krijgt iets teders. (Zou von Trier nooit voor elkaar krijgen!) En natuurlijk is daar dus die gruwelijke moeder. Samen met dochter in bed. Het is dat de Weense film in het Frans wordt gesproken (voor Huppert, en het werkt ook als vervreemdend effect) maar ik verwachtte toch: 'Es stinnkt'. Import/Export-achtige ellende op elitair niveau.