The Hill

The Hill geeft een heel andere draai aan het gevangenis-film concept. Hier voelen de gevangenen zich schuldig, en hebben een zekere mate van respect voor de leiding. Hoekendanou? Welnu, het gaat hier om een militaire gevangenis gedurende WWII, waar Britse soldaten, die bijvoorbeeld iets hebben gejat of een bevel negeerden, belanden. En de leiding, dat zijn dus ook gewoon weer ándere Britse soldaten. Militair recht is een eng en fout iets. Het kan in je, kuch, voordeel uitpakken (een verkrachtinkje op Kreta of zo afdoen met een boete) maar je kan ook jarenlang worden afgebeuld. Kennelijk, want dat is wat hier gebeurd. Een groepje soldaten wordt over de kling gejaagd, met brute kracht. Brute Force is een zeer vergelijkbare sadistische gevangenis-noir. Zelfde nazistische pakjes ook en een vleugje homo-eroticisme ('Nog een sweetie' vraagt een van de hoge piefen vleierig.) Ik vergeet nog te vermelden dat het strafkamp in de Libische woestijn staat, waar het belangrijkste oefen-object een heuvel is. 'Double up, double up', wordt er constant geroepen en daar gaan de kerels weer (met als belangrijkste man Sean Connery) op een sukkeldrafje door/in de brandende zon, tot ze doordraaien. Allemaal erg akelig, en heel dicht op de huid in beeld gebracht door Sidney Lumet. (Hij schijnt verwrongen lenzen te hebben gebruikt om het allemaal nog wat verknipter te maken.) En zelfs het einde brengt geen licht. (Een ontsnapping zou hier ook wel heel raar zijn!) De macht van het systeem.