Brian Clough über-fucking-alles! Rond Rudo y Cursi reminiscete ik wat over het ontbreken van voetbalfilms, vergeleken met honkbal bijvoorbeeld. Meer nog dan die Mexicaanse prent vult The Damned United (een soort tragikomedie eigenlijk) dat gat. Geen voetbal als setting, nee werkelijk een film over de sportwereld. Vanuit het oogpunt van een van de meest fascinerende en excentrieke trainers: Brian Clough. Een Louis van Gaal-achtige arrogante man, extreem rap van de tongriem gesneden, zelfs vóór Mohammed Ali hier in een fragment langskomt dacht ik al aan hem. Tegelijkertijd heeft Clough iets vrouwelijks. Achter die façade van 'ik ben de beste trainer ooit' zit ongezond brandende (onzekere?) ambitie. (Hmm, ik bedoel hier niets mee over vrouwen natuurlijk, maar Clough is duidelijk ánders dan your regular sigaren rokende testosteron-bundel.) Het is aan de Van Hanegem-achtige assistent Peter Taylor te danken dat onze man nog een beetje met de benen op de grond blijft. Martin Sheen lijkt werkelijk op Clough, wat niet geldt voor Timothy Spall, die Taylor speelt. Maar hij brengt natuurlijk wel weer het juiste gevoel, warmte, mimiek en boerenverstand. Als de spelers het veld oprennen roept ie 'Think! Think! Think!' The Damned United heeft een vloeiende structuur, op de juiste momenten heen en weer springend in de tijd. Van Derby County, naar Leeds United en Brighton Hove, wat de fuck doe ik hier in het zuiden, denkt noorderling Clough daar. Zeer vermakelijke film, met ook in de bijrollen goed werk van o.a. Colm Meany als Clough's grote rivaal: Don Revie. Die naam alleen al. En dat alle spelers nog gewoon op het trainingsveld staan te roken, nostalgietrip. (En dat terwijl zowel Revie als Clough eigenlijk moderne facetten van het voetbal naar Engeland brachten; te weten schwalbes en andere gemenigheden én Mourinho-achtige tactische vondsten en people's manager motivatie-technieken.) Oh en vrouwen... Die spreken in totaal vijf woorden in deze film!
donderdag 11 augustus 2011
The Damned United
Brian Clough über-fucking-alles! Rond Rudo y Cursi reminiscete ik wat over het ontbreken van voetbalfilms, vergeleken met honkbal bijvoorbeeld. Meer nog dan die Mexicaanse prent vult The Damned United (een soort tragikomedie eigenlijk) dat gat. Geen voetbal als setting, nee werkelijk een film over de sportwereld. Vanuit het oogpunt van een van de meest fascinerende en excentrieke trainers: Brian Clough. Een Louis van Gaal-achtige arrogante man, extreem rap van de tongriem gesneden, zelfs vóór Mohammed Ali hier in een fragment langskomt dacht ik al aan hem. Tegelijkertijd heeft Clough iets vrouwelijks. Achter die façade van 'ik ben de beste trainer ooit' zit ongezond brandende (onzekere?) ambitie. (Hmm, ik bedoel hier niets mee over vrouwen natuurlijk, maar Clough is duidelijk ánders dan your regular sigaren rokende testosteron-bundel.) Het is aan de Van Hanegem-achtige assistent Peter Taylor te danken dat onze man nog een beetje met de benen op de grond blijft. Martin Sheen lijkt werkelijk op Clough, wat niet geldt voor Timothy Spall, die Taylor speelt. Maar hij brengt natuurlijk wel weer het juiste gevoel, warmte, mimiek en boerenverstand. Als de spelers het veld oprennen roept ie 'Think! Think! Think!' The Damned United heeft een vloeiende structuur, op de juiste momenten heen en weer springend in de tijd. Van Derby County, naar Leeds United en Brighton Hove, wat de fuck doe ik hier in het zuiden, denkt noorderling Clough daar. Zeer vermakelijke film, met ook in de bijrollen goed werk van o.a. Colm Meany als Clough's grote rivaal: Don Revie. Die naam alleen al. En dat alle spelers nog gewoon op het trainingsveld staan te roken, nostalgietrip. (En dat terwijl zowel Revie als Clough eigenlijk moderne facetten van het voetbal naar Engeland brachten; te weten schwalbes en andere gemenigheden én Mourinho-achtige tactische vondsten en people's manager motivatie-technieken.) Oh en vrouwen... Die spreken in totaal vijf woorden in deze film!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten