Helaas, Kirk Douglas zegt hier als Vincent nergens 'Zundert'. Toch vond ik dit een grote meevaller, duidelijk een integere biopic, met binnen de grenzen van het Hollywoodse studio-systeem, duidelijke pogingen tot authenticiteit. En Kirk Douglas ziet er met rossige baard en verwarde blik inderdaad uit als een kunstenaar. Hij kon dus ook een smoezelige held spelen. Het leven van Vincent van Gogh moge bekend zijn, toch had ik me die diepe liefde van broer Theo voor hem nooit zo gerealiseerd. Zeker in het begin, als Van Gogh zoekt naar Iets (wat dan ook, to be of use!) is de steun van Theo cruciaal. In de mooiste scène van de film zit Van Gogh in een rafelig Waals mijnwerkersdorp in zijn gammele huisje, mislukt als priester, totaal in de penarie en daar komt Theo alweer om hem moed in te spreken. Minnelli brengt die scène in beeld als ware het een olie-schilderij, fraai belicht, en een beetje vlekkerig, of zo. Dan begint het geschilder en vallen vooral de goedgeplaatste sequenties op waarin enkel schilderijen worden getoond. Eén voor één. Een open deur natuurlijk bij een genie, maar ze kunnen bijna de film dragen; een man in een eenzaam café, een sterrenhemel, en Van Goghs kameraad de postbode, met indrukwekkende baard, terecht vereeuwigd.
zaterdag 13 augustus 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten