Daddy Longlegs

Als die man uit Keane écht kinderen had gehad kreeg je dit. Zet u maar schrap. Akelige maar fijne slice of life-film, lukraak opgenomen, met veel gewiebel en de helft van de dialogen is niet te verstaan. Soms expres niet, want er klinken af en toe uit het niets geweerschoten op de soundtrack. Misschien om de gekte in het hoofd van de chaotische pa te illustreren. (Hij lijkt op een James Nesbitt in de goot.) De man moet twee weekjes op zijn basisschool-zoons passen, maar krijgt dat al nauwelijks voor elkaar. (Tot ie ze uit arren moede maar slaappillen voert!) Tegelijkertijd is de man aandoenlijk grappig. Tijdens een boottochtje doet hij bijvoorbeeld alsof hij met blote handen een zalm kan vangen... Ondertussen passeren tal van andere excentrieke types kortstondig de revue, en gedragen de kids zich steeds meer als tirannen. (Op school, op het werk van pa, bij de oppas.) Dat krijg je ervan. Verwantschap is er met de films van Bahrani of een The Squid and the Whale een paar treden lager op de maatschappij-ladder, zonder zoveel indruk te maken als die overigens. Categorie: kort en klein Amerikaans. Ik ben liefhebber. De onscreen titel is trouwens Get Some Rosemary, maar de alternatieve titel bleef toch beter hangen.