Amer

Begon me af te vragen of Louis Malle voor Black Moon ook door giallo werd geïnspireerd. Daar deed dit Amer me in elk geval wel aan denken, en ik weet verder niets van giallo. Een meisje in drie fasen van haar leven, met de liefde en de dood altijd dichtbij. Allemaal zeer zinnelijk en zinderend verbeeld, al slaat de film af en toe wel wat door in de "spiegelelica". Dan raak ik er even uit. Maar grotendeels met plezier zitten kijken, vooral de tweede fase, met het meisje als adolescente (Scarlett Johansson meets Charlize Theron) is lekker/spannend, met een mier die uit een navel kruipt, opwaaiende zomerjurkjes en van die funky muziek die ze bij mijn Subjectivisten-collega Martijn Busink in pizzadozen plachten te bezorgen. (Met een vleugje Herb Alpert ook wel.) Zo doe je dat dus Bertolucci! Het laatste, volwassen, gedeelte is het horror-achtigst, en boeide me het minst.