Je weet het van tevoren. Gewoon weer even lachen met Richard Kelly, die het nog altijd behoorlijk kwijt is, al is The Box wel een licht herstel vergeleken met Southland Tales, hoor. Toch is enige kunde in acteersregie hem kennelijk totaal ontglipt, terwijl er hier best wat grote namen meedoen. Geloofwaardig worden hun personages nooit, wat misschien ook aan het script ligt. Een echtpaar uit de suburbs krijgt op een dag een doos voor de deur gezet. De afzender is een creepy Langhella, met half weggebrand gezicht, een aardige visuele truc. Wie op de knop in de doos (ha!) drukt, doodt 'ergens' iemand en krijgt een miljoen. Nu lijkt het echtpaar steenrijk. Ze wonen in een kast van een huis, ze hebben beide een baan, man rijdt in een dure sportkar, maar toch moeten wij geloven dat ze in geld-problemen zitten. Misschien zijn ze te ambitieus, maar dit is gewoon een van die kleinigheidjes die niet goed neergezet worden. Helemaal hilarisch wordt het als de vrouw van het stel, tot dan ogenschijnlijk een dom ding (gespeeld door Cameron Diaz) naar haar werk vertrekt en daar een filosofieprofessor blijkt te wezen, die een college over JP Sartre geeft. Ik lachte me een bult, en heb er de rest van de film nog om zitten grinniken. Toch luidt dat college de tien minuten die The Box goed en geïnspireerd is in, want daar confronteert een mysterieuze leerling Diaz met haar eigen lesstof. ('Hell is other people.') De knop van The Box is inmiddels ingedrukt en daarmee begint het schuldgevoel, natuurlijk. Het echtpaar bezoekt een feestje, krijgt daar opnieuw een box kado, en plots vond ik de film doodeng, X-files-achtig, beetje Shining ook wel. (Zelfde soort bruinige luxe huizen ook, en seventies.) Maar net als ik denk brr dit moet niet te lang duren hoor, is de spanning alweer weg en houdt Kelly zich de rest van de film bezig met Knowing-achtige waanzin. Buitenaardse religieuze zut. Ook wel fout trouwens hoe de film suggereert dat van elk echtpaar dat de box krijgt, het steeds de vrouw is die op de knop moet drukken. (En die daar dan ook voor moet boeten.) Tuurlijk, Adam en Eva, maar juist daarom had het hier toch anders gekund?
zaterdag 16 juli 2011
The Box
Je weet het van tevoren. Gewoon weer even lachen met Richard Kelly, die het nog altijd behoorlijk kwijt is, al is The Box wel een licht herstel vergeleken met Southland Tales, hoor. Toch is enige kunde in acteersregie hem kennelijk totaal ontglipt, terwijl er hier best wat grote namen meedoen. Geloofwaardig worden hun personages nooit, wat misschien ook aan het script ligt. Een echtpaar uit de suburbs krijgt op een dag een doos voor de deur gezet. De afzender is een creepy Langhella, met half weggebrand gezicht, een aardige visuele truc. Wie op de knop in de doos (ha!) drukt, doodt 'ergens' iemand en krijgt een miljoen. Nu lijkt het echtpaar steenrijk. Ze wonen in een kast van een huis, ze hebben beide een baan, man rijdt in een dure sportkar, maar toch moeten wij geloven dat ze in geld-problemen zitten. Misschien zijn ze te ambitieus, maar dit is gewoon een van die kleinigheidjes die niet goed neergezet worden. Helemaal hilarisch wordt het als de vrouw van het stel, tot dan ogenschijnlijk een dom ding (gespeeld door Cameron Diaz) naar haar werk vertrekt en daar een filosofieprofessor blijkt te wezen, die een college over JP Sartre geeft. Ik lachte me een bult, en heb er de rest van de film nog om zitten grinniken. Toch luidt dat college de tien minuten die The Box goed en geïnspireerd is in, want daar confronteert een mysterieuze leerling Diaz met haar eigen lesstof. ('Hell is other people.') De knop van The Box is inmiddels ingedrukt en daarmee begint het schuldgevoel, natuurlijk. Het echtpaar bezoekt een feestje, krijgt daar opnieuw een box kado, en plots vond ik de film doodeng, X-files-achtig, beetje Shining ook wel. (Zelfde soort bruinige luxe huizen ook, en seventies.) Maar net als ik denk brr dit moet niet te lang duren hoor, is de spanning alweer weg en houdt Kelly zich de rest van de film bezig met Knowing-achtige waanzin. Buitenaardse religieuze zut. Ook wel fout trouwens hoe de film suggereert dat van elk echtpaar dat de box krijgt, het steeds de vrouw is die op de knop moet drukken. (En die daar dan ook voor moet boeten.) Tuurlijk, Adam en Eva, maar juist daarom had het hier toch anders gekund?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten