woensdag 20 juli 2011

The Color of the Pomegranates

Nu merkte ik hoezeer The Holy Mountain eigenlijk parodie en pseudo-religieus was. Dit is de real orthodoxe shit, en ook zonder de bloederigheid natuurlijk. (Al lijkt er even een lam te worden geslacht, maar dat blijft ook buiten beeld.) De plaatjes zijn wel even mooi.Veel prachtige hoedjes en mysterieuze mensen. Ik verwachtte elk moment dat ze van die soefi-rondedansjes gingen maken. Maar daar doen christenen misschien niet an. Merkwaardige gewaarwording; ergens in de film bungelen monniken aan de touwen tijdens het luiden van de klokken, en die Snickers (of wat was het)-reclame leek ineens heiligschennis. Ja, The Color of The Pomegranates weet religieuze vervoering hypnotiserend op de kijker over te brengen, maar dat wil verder niet zeggen dat ik ook maar iets van de film heb begrepen! (Als ik niet van tevoren had gelezen dat dit een symbolische verbeelding van een dichtersleven is, had ik dat ook niet gezien.)

Geen opmerkingen: