La Femme Infidèle

In tegenstelling tot Bellamy van een tijdje terug, stond deze film wel in FilmComment's memorial top twintig van Chabrol-films. En heel hoog ook. Dan durf ik wel te concluderen dat Chabrol toch een beetje een degelijk minor figuur is. La Femme Infidèle is aardig en extreem stijlvol, maar nu ook weer niet briljant. Met name de cinematografie moet geprezen worden. Er zitten een paar fenomenale Lynchiaans vage shots in. Ergens kijkt het hoofdpersonage, een Nawijn-achtige rijke kerel, naar zijn vrouw, die overspel pleegt. Maar we zien zijn vrouw niet echt, het is meer een vage vlek die langzaam dichterbij komt. (Als teken voor zijn getroebleerde blik?) In elk geval gewoon mooi. De film zelf is lekker sloom, Nawijn neemt wraak, en een witte zak met inhoud verdwijnt tergend langzaam in een met algen bedekt riviertje. Het einde is helaas wat te dicht, Chabrol miste een kans op een mooi open psychologisch einde, van twee mensen die met elkaar door moeten. Maar ook het laatste shot is weer een plaatje, dat zeker. En ik las op IMDb nog wel interessante verklaringen die een ander qua einde nog veringewikkelden.