Le Hérisson

Typisch zo'n film waarin bijzonder veel fout gaat, inclusief onhandige editing en matig acteren, maar die me toch bekoorde. Een spitsig wijsneusmeisje van elf filosofeert over haar verschrikkelijke rijke familie, en kondigt aan om op haar twaalfde verjaardag zelfmoord te plegen met de pillen van haar depressieve moeder. Dat is over zes maanden. Vreemd genoeg (en in een eerste 'glitch') zapt de film na de opening prompt door naar nog maar een weekje te gaan. Nu moet alle actie (en er gebeurt genoeg) in die laatste paar dagen worden samengepakt. Was nergens voor nodig, voor het rustige ritme had dat in de tijdlijn best over wat maanden uitgespreid kunnen worden. Maar goed, wat gebeurt er, het mensenschuwe meisje komt op het laatst toch uit haar schulp, dankzij een clichématig wijze Japanner, die sowieso goed is in schulpen kraken, want hij doet hetzelfde met de Rita Verdonk-achtige conciërge van het dure appartementencomplex. Dat kan hij echter niet zonder de hulp van het meisje. Allemaal erg aandoenlijk, inclusief flink benadrukte (en hier zeer gewaardeerde) Tolstoj-referenties, in quotes, kattennamen (Kitty en Levin), en natuurlijk Anna Karenina's tragische leven zelf. Het is duidelijk de dat de film met 'een' dood moet eindigen, maar de oplossing die wordt gekozen is toch vrij cru, en in elk geval heel nep in beeld gebracht.