The Naked Prey

Apocalypto avant la lettre, en dan in Afrika. En bijna net zo bruut en Mel Gibson-achtig 'fout'. 'Burn you devils, burn!' roept de blanke (Cornel Wilde, ook regisseur en producer) enthousiast als hij het bos rond zijn groepje zwarte achtervolgers in de hens heeft gezet. Zij willen hém overigens net zo hard dood hebben. Ze hebben de rest van zijn safari-expeditie al uitgemoord, nadat een sleazy Zuid-Afrikaanse/Nederlandse (natuurlijk, een man met opgeheven vingertje en 'principes') medereiziger een 'bribe' weigerde te betalen. Het moment dat de expeditie in een hinderlaag belandt is misschien wel het mooiste van de film, in beeld gebracht met korte shorts, als plaatjes uit een stripboek, dicht op de gezichten. Heel gewaagd en expressief gedaan, en ik denk dat 300-liefhebbers hier wat mee zouden moeten kunnen. De naakte prooi die rent voor zijn leven lijkt met zwarte baard zelfs wel wat op een man uit S-P-A-R-T-A. Toch vond ik het jammer dat hij al zo snel in zijn eentje overblijft, ik had hem best willen zien moeten samenwerken met die Zuid Afrikaanse racist. Nu bestaat de film uit vrijwel dialoogloze soms toch wat saaie actie, je krijgt ook niet echt een gevoel van een barre tocht, dat de man weet waar hij heen gaat zeg maar. (Terwijl ie wel bij een Brits fort uitkomt) Daarvoor zit nog wel 1 hele lieve ontmoeting met een Afrikaans meisje, samen zingen ze een liedje. En de authentieke soundtrack deed me meteen naar de Mbira-opnamen van Paul Berliner grijpen. Prachtig die Shona-muziek. (Het zal wel een ander volk zijn dat de deze film bevolkt, maar in blanke oren... etc.)