Bound

Lekker natuurlijk. De twee fraaie dames in de hoofdrollen hier, bestrijken samen zo'n beetje alles what a man could want, no. Alhoewel, dat stemmetje van het Schuurmans-Betty Boop meisje. Dat houd je toch geen tien minuten vol.. Een huwelijk met haar... Joe Pantiliano krijgt het voor elkaar, als een soort normalere hoofd-versie van Steve Buscemi. Hij speelt hier een money launderer voor de maffia. Letterlijk, in een visueel zeer fraaie scène hangen de biljetjes aan de waslijn te wapperen. Visueel zit het sowieso goed hier, zoals verwacht met de Wachowskis. In een van de eerste gewelddadige scènes van de film druppelt bloed in de wc-pot. Ranzig en bruut, zegt eigenlijk in één subtiel beeld alles. (Helemaal aan het eind vliegt het bloed nog door de verf, ook mooi.) Maar nu vergeet ik de dames bijna, die de film noir plot op poten zetten. En daar is de film toch wat ongeïnspireerd. Ik dacht heel lang; ok Betty Boop lijkt de femme fatale, het cliché bijna, dus zij zal het expres niet zijn. Ze wordt gewoon genaaid door de ekte ekte pot. Maar de oplossing die de film uiteindelijk biedt is simpel, en niet cynisch genoeg, mijns inziens. Mooiste moment is de telefonische redding die Jennifer Tilly, ik zal ophouden met dat Geboop, brengt als haar maffiamannetje zich definitief in de penarie heeft gedraaid. Tot slot nog, die Pantoliani is prima, maar alle andere maffiosi hadden ook nog wel wat beter gekund. Met name de Godfather heeft verdomd weinig autoriteit.